Etrafımda benden önce ölme diyenler çoğaldıkça ben hepinizden önce ölmek istiyorum.

Kimsenin anlayamayacağı cümleler kuruyorum ve sen çıkıp buradayım diyorsun. Yaşamdan gizleniyoruz adeta, tanrıdan gizli yaşıyoruz ya da. Sanki biz istemediğimiz sürece bizi göremeyecekmiş gibi. Sanki biz istemezsek yeryüzünde hiçbir şey olmayacakmış gibi. Öyle güçlüyüz ki yan yana bile gelmeden.

Zihnimde kısa bir öykünün ilk cümleleri oluşuyor seninle konuşurken. Sonra bütün o hayallerin yorgunluğuyla kendime dönüyorum ve yazmaya takatim kalmamış oluyor. Orada kalsın diyorum; her şey orada, senin hemen yanı başında kalsın. Orada güvendeler, orada güvendeyiz. Bazen bir hayal olmandan korkuyorum sonra irkilerek kendime geliyorum. Bu kadar gerçek bir şeyi ben bile hayal edemem diyorum.

Her gece uyumadan önce kültablasındaki izmaritleri sayıyorum. Her gün bir öncekinden biraz daha fazla oluyorlar. Seviniyorum.