bu kez yapmayacağım. birinize kızıp hepinize isyan etmeyeceğim. ama biriniz bana açıklasın, nasıl bu kadar kırıcı ve yıkıcı olabildiğinizi. ya da biriniz bana sen de bizi kırdın, eğdin büktün, yıktın desin. belki o zaman insan olmanın 'bu' demek olduğunu anlayabilirim. ben de sizin gibiysem insana dair her şeyi siler atarım. emin olun daha kolay olur. üç beş satırın, dört beş sayfanın peşine düşmem belki o zaman. yine de hiç yoktan iyisiniz. tam "acaba?" dediğim anda biriniz gelip, "unutma biz kötüyüz, yok ediciyiz" diyiveriyor. haklıydım ve haklıyım, öfkeyi diri tutmak gerekiyor.