eğer sen, seni sevmeme izin verseydin...

bir kadına verilecek en büyük ceza, onun sevmesine izin vermemek sanırım.

eğer sen, seni sevmeme izin verseydin...

hayır, "seni çok mutlu ederdim" diyecek kadar salak değilim.


seni sevmeme izin verseydin;

şu an uyuyor olurdum; senin yanında değil belki, hatta belki huzurlu da olmazdım. ağlayarak sızardım belki kim bilir. ama neden ağladığımı bilirdim. ve sadece ağlamak olurdu; öfke ve isyan değil. neden izin vermiyorsun diye sayıklamak da olmazdı.


seni sevmeme izin verseydin;

sevmeyi bilirdim. sevmek nedir dediklerinde ya da insanlar aşktan konuştuklarında, aptal aptal suratlarına bakmazdım. aşkı tarif eder gibi, kimseye belli etmeden, seni tarif ederdim.


seni sevmeme izin verseydin;

ya da herhangi biri, onu sevmeme izin verseydi, bu kadar kızgın olmazdım yaşama ve yaşamın içindeki her şeye. kendim dışındaki herkese siz deyip, bu kadar dışınızda görmezdim kendimi.


seni sevmeme izin verseydin;
ve bir kadının sevmesine izin verseydiniz; (bakın yine siz-biz olduk)

erkeklere bu kadar nasihat etmezdim. "bir kadını seviyorsanız, ondan vazgeçmeyin" demezdim.


seni sevmeme izin verseydin;

sevmesine izin verilmeyen bir kadının nasıl da bir köşede kaldığını en iyi ben bilmezdim.


seni sevmeme izin verseydin;

sevmek nimet olmazdı benim için ve hayatımdaki bütün erkeklerden dayak yemezdim.


seni sevmeme izin verseydin;

"tutunacak dalım olma, olursan kırılır elimde kalırsın" dediklerime tutunmaya çalışmazdım.


seni sevmeme izin verseydin;

vazgeçilemeyen ama tercih de edilmeyen olmazdım. kolayca vazgeçilebilirdi belki benden ama yine tercih edilen olurdum.


benim sevmeme izin verseydiniz;

ben dünyanın en mutlu kadını olmazdım. ama bu kadar da düşünmezdim.


seni sevmeme izin verseydin;

bu kadar güzel bir kadın olmazdım. senin için bu şehirde geriye kalan tek şey de ben olmazdım.


seni sevmeme izin verseydin;

sıradan ve biraz da mutlu olurdum.


sen yine de seni sevmeme izin verme...