öğretilenleri yıkıp bildiklerimi koymuştum yerine. bildiğim her şeyi de unuttum ya ben şimdi. yüzyıllarca uğraşıp bir tuğla koyduğum bir çivi çaktığım o köyü de talan ettiniz, yakıp yıktınız ya şimdi. asıl bundan sonra ısrar etmek salaklık olmaz mı? bunu mu reva görüyorsunuz bana? kalkıp gitmeye her niyetlenişimde bunun için mi biraz daha kal dediniz bana? acılarım çok mu hoşunuza gitti? eziyetiniz yetmedi mi?

annem, babam, kardeşim ölseydi gidecek bir mezar olurdu. ama onlar yaşarken öldürmediler mi kendilerini? arkalarından ağlama hakkımı da almadılar mı elimden? sizler hiç olmasaydınız daha kolay olmaz mıydı; ne diye ısrar ettiniz gelmek için? kapıyı her çalana açtığımı bilmiyor muydunuz? ben bir umut bir kez daha denemeye niyetlenmeseydim pek çoğunuz için gidecek fazladan bir mezar daha olmazdı; çok mu meraklısınız cenaze törenlerine? yaşamakta ısrar daha çok insana maruz kalmak demek değil miydi? ben bunu neden göremedim ki?!