bunu söyleyen insan bilir ki iyilik güzellik geçicidir, kötülük kalıcı.
mutluluk ne kadar uçucu bir duyguysa keder ve acı o kadar gerçek ve hissedilirdir.
ayağımızı kapıya, dirseğimizi masaya çarptığımızda hissettiğimiz anlık ama şiddetli acıdan kat kat daha büyüktür üzüntülerimiz.
insanların kötülük yapmak için sebebe ihtiyacı yoktur ama iyilik sebebe bağlıdır. din size iyi olmayı söyler, ideolojiniz size iyi olmanızı söyler, anneniz babanız iyi insan olur derler. iyilik öğütlenmeye muhtaçtır. oysa kötülük kendiliğinden gelir. kimse söylemese de içinizde vardır. evet insan doğasında ve özünde kötü bir canlıdır. zarar vermekten haz duyar bu lanet yaratık. burada yaradana şükredebilirsiniz yarattığından ötürü!
bundandır ki iyilik yapaydır, iyilikten duyulan mutluluk da geçicidir. siz hiç en mutlu olduğunuz anları düşündüğünüzde aynı şiddetle güldüğünüzü hatırlıyor musunuz? içiniz o zamanki gibi kıpır kıpır oluyor mu? olsa olsa dudak kenarında ufak bir tebessüm olur, o kadar... oysa en berbat anınızı yıllar sonra bile anımsasanız, o hüznü, o kederi, o acıyı aynı şiddetle hissedersiniz. hatta artar bile acınız zamanla, çünkü "neden?" diye sormayı bırakamamışsınızdır.
iyilik ve mutluluk sahtedir, aslolan acılardır ve saklanır zihnimizde, kalbimizde, içimizde bir yerlerde, bazen bile isteye bazen biz kaçmak istedikçe inadına...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder